Dit is leuk, want pompoen = is helemaal van dit seizoen én geweldig lekker (niet volgens de Missus trouwens, maar deze broodjes vind ze wel fijn, net als de muffins van vorig jaar) en het is leuk om met klef deeg te rommelen én daarna ook nog eens heerlijke broodjes te kunnen eten, warm uit de oven met boter en eventueel wat historisch oude Goudse kaas. En omdat je de pompoen eerst poft (of noem je dat roosteren?) is de kleur en smaak van pompoen heerlijk intens aanwezig. Ik was van plan om de hoeveelheid pompoenpureé af te wegen voordat ik hem ging gebruiken, maar dat plan viel met een plons in het meel. Ik denk dat het in hoeveelheid om en nabij de 300 ml was. Maar wat dit recept extra leuk maakt is dat het niet zo nauw luistert. Is je deeg te droog? Doe er een el olijfolie bij, of wat yoghurt. Is het te vochtig? Schepje bloem extra, of twee… Net wat nodig is. Het moet uiteindelijk wel een lekker klef deeg blijven vind ik, dan krijg je heerlijk zachte broodjes. Het vormen luistert ook niet zo nauw, als de broodjes min of meer dezelfde dikte hebben garen ze goed genoeg. We bakken hier op het blog immers niet om een perfect resultaat te bereiken, maar om samen met onze kinders te genieten van de basis van ons bestaan: eten, liefde en warmte (van de oven, dus).
Categoriearchief: Winter
Dudok appeltaart
Hier in Rotterdam kent iedereen, of nou ja, iedereen die wel eens buiten komt, het concept Dudok. Een prachtig grand café, midden in de stad, met de lekkerste appeltaart ter wereld. Die taart is bedacht door de geweldige Sereni Horton, die later de Koekela oprichtte aan de Nieuwe Binnenweg, waar ze dezelfde appeltaart verkoopt en nog heel veel ander lekkers. Sereni was gewoon in loondienst van Dudok toen zij de appeltaart bedacht. Ze heeft dan ook nooit iets extra’s ontvangen voor deze geweldige uitvinding (de eigenaren van Dudok staan niet bekend om hun, wel, vrijgevigheid), behalve dan de lof van één ieder die er ooit achter kwam dat het haar receptuur was. Zij maakt daar geen probleem van en is inmiddels al weer jaren zeer succesvol met haar eigen Koekela. Ik zeg: Sereni for president.
Hoe dan ook, online zijn er veel recepten van deze taart te vinden, maar dat zijn allemaal gigantische taarten. Net als die van Dudok, natuurlijk, maar voor ons iets te groot. Daarom hier onze bijdrage aan deze legende: een even lekkere taart, alleen wat menselijker in omvang. Ook bakten wij deze keer eens zonder kaneel (een hele stap voor deze kaneelliefhebbers, niet dat we niet dol zijn op kaneel natuurlijk, wie houdt er nou niet van? Maar gewoon, ter variatie) maar met kardamom. Kies zelf maar wat je lekker vindt. Nog een bijkomend voordeel: de taart is ei-vrij. Een mooie aanvulling voor ons blog, waar ook al een lactose-vrije appeltaart, een snelle appeltaart én een appeltaart met alles op staat. Oh, en natuurlijk nog de appelscones en appel muffins. Iemand nog ideeën? Oooh een appel crumble. Oh nee, hebben we ook al… Hm.. ik moet nodig nog wat nieuwe appelrecepten schrijven merk ik.
bananenbrood
In Angelsaksische landen heeft men erg veel verstand van bakken. Met name van ge-bak, Engels brood is volgens mij niet specifiek hoogstaand. Hoe dan ook, die slimme mensen noemen een cake, zoals wij dat kennen, een loaf. Wat zich ook wel weer laat vertalen als brood. Waardoor allerlei soorten ‘cake’ ineens brood kunnen heten, en dus veel gezonder zijn. Snappen jullie hem? Tea bread is dus eigenlijk cake, alleen dan heel veel plakjes want je neemt ook nooit maar één boterham. Ten slotte. Tenzij je om één of andere duistere reden je koolhydraatinname zou willen minderen, maar met die mensen praat ik niet dus de motivatie daarachter is mij volkomen vreemd.
Wij bakten (en aten) dus vol plezier een bananenbrood. Zonder nootjes, de Missus houdt niet van nootjes in gebak. Eh, in brood. Dus.




