Er zijn maar weinig dingen (of mensen) zo snel ingeburgerd geraakt als de cupcake. Zelfs de Allerhande stond een paar weken terug vol cupcakes. Het is ook een erg dankbaar baksel: lukt altijd, mooi om te zien, snel, makkelijk uitdelen… Omdat ik een prima selectief geheugen heb voor wat echt belangrijk is in het leven, ken ik het cakejes in bakjes cupcake recept van Nigella uit mijn hoofd. 125 gr dit, 125 gr dat, 2 eieren enzoverder. En al bakkend verzin je er ook nog wel eens wat bij, soms niet noemenswaardig (maar dan eet ik het toch op) en soms zo lekker dat je dat ook weer onthoudt. Zo hebben de Missus en ik eens deze cupcake variant met kaneel, cacao en yoghurt uitgevonden en er nooit meer afstand van gedaan. We hadden ze afgelopen weekend in een vloek en een zucht tijdens het ontbijt in elkaar gedraaid en meegenomen naar een uitje met veel andere kindjes, zodat de mama’s ongestoord konden kletsen ze samen cakejes konden versieren. Het glazuur is makkelijk te maken, eigenlijk zou een dikke toef ganache ook niet misstaan op zo’n cupcake maar kids zijn nu eenmaal dol op glazuur: het is een prima ondergrond voor de versiersels en je kan het ook van het cakeje aflikken als je geen trek meer hebt maar wel zin in iets zoets.
Categoriearchief: Lente
verse pasta
Dit is echt een favoriet gerecht om te koken en te eten van de Missus, verse pasta. Zelfs het kneden vind ze leuk genoeg om er vieze handen voor over te hebben, en de pasta door de molen draaien is helemaal haar ding. We houden vaak een stukje deeg apart waarmee ze zelf lekker gaat rommelen: spaghetti maken, uitsnijden met de raviolimaker, poppetjes van kneden en daar vadertje en moedertje mee spelen, the usual. Bij het draaien van de pasta raken we altijd in de knel. De molen zet je in principe vast aan het aanrecht of de tafel, maar bij ons wil dat niet lukken dus moeten we hem zelf op zijn plek houden. Daar komt nog bij dat de Missus linkshandig is en daardoor vaak de hendel de verkeerde kant opdraait, terwijl ik met één hand de pasta door de molen probeer te voeren én de molen vast te houden én de gerolde pasta weer op te vangen… Zie je het een beetje voor je? Begin hier dan ook niet aan in tijden van stress, pms of ander ongeluk, het vergt het uiterste van je ouderlijk geduld…
Gelukkig hadden we vandaag een helpende hand: Neef Bliksem kwam meekoken én opeten. We hadden ravioli met kindvriendelijke vulling én ‘spagzetti’ met tomatensaus met spek en erwtjes gemaakt, en het ging schoon op.
Ik heb het recept geschreven aan de hand van hoeveelheden voor volwassenen. Sommige mensen zweren bij ‘alleen ei’ in het deeg, dat is inderdaad super lekker maar ook erg machtig en dan kan je weer niet zoveel op. Daarom doe ik er een lepeltje water bij. Maar stel dat je 400 gr bloem gebruikt, dan zou je aan 5 eieren waarschijnlijk genoeg vocht hebben om het deeg zonder water te maken. Lees verder
kaneelbroodjes
Kaneelbroodjes, ongeveer de beste uitvinding op aarde en in Nederland alleen verkrijgbaar in lang houdbare zakken bij de Ikea. Of je moet de kleverige neef van het kaneelbroodje meerekenen, de Zeeuwse bolus. Maar dat doen we niet, want die lijken op een drol. Kaneelbroodjes daarentegen lijken op de zon, of iets anders goddelijks. Waarom hebben wij geen kaneelbroodjes bij de bakker? Waarom laten wij ons afschepen met oude donuts, afbakbrood en tompoezen? Waarom waarom hebben wij zo’n magere bakcultuur? Aan mij zal het niet liggen hoor, en daarnaast zou ik ook wel een actiecomité ter introductie van het kaneelbroodje op willen richten, of een twitteractie. Ik ga er nog eens goed over denken. In de tussentijd maken we onze kaneelbroodjes gewoon zelf, en ik ken een manier die super makkelijk, super snel én super lekker is. Echt iets voor de zondagochtend, met een grote kop koffie en je badjas nog aan.Â
Lees verder




