Hebben jullie ook zo’n berg chocoladeletters en half afgekloven mini-Sinterklaasjes over sinds 5 december? Wij komen er maar niet doorheen, een klein blokje chocolade in je mond steken is één ding, maar een stuk van bijna 200 gr is gewoon niet te overzien. OK, misschien zijn wij geen die-hards, en misschien geven we te makkelijk op, maar teneinde de chocovervloed wat meer in goede banen te leiden, besloten wij de letters om te smelten en er nieuw en ander lekkers van te brouwen.
Glutenvrij leven is lastig, ongetwijfeld. Wij leven glutenvol, zoals je kan zien aan bijna ieder recept op dit blog, maar Oma C leeft glutenvrij en daarom bakken wij wel regelmatig iets speciaal voor haar. Het is niet zo ingewikkeld, al is een lekker knapperig maar toch zacht brood mij nog steeds niet gelukt. Omdat we samen met Opa en Oma C Sinterklaas vierden, bakten we een heerlijke gevulde speculaastaart, helemaal glutenvrij, voor ons allemaal. Echt lekker glutenvrij is namelijk lekker genoeg voor iedereen, dus dat is altijd mijn doel. De Missus houdt altijd goed in de gaten wat Oma wel en niet mag eten, zo lief is dat. Wat ook heel lief is, is de hulp die wij tegenwoordig met bakken krijgen van onze kleine Kabouter. Ze heeft gewogen, gezeefd, gekneed en geknoeid als een echte mini-chef. Meestal zeef ik niet zo graag, maar bij glutenvrij bakken doe ik het wel omdat veel glutenvrije meelsoorten erg klonterig zijn. Het is misschien een beetje mosterd na de maaltijd om dit recept nu te posten, een week na Sinterklaasavond, maar ik vond het zo goed gelukt (en ik had foto’s) dat ik het toch graag deel voor ik vergeet wat ik heb gedaan. Nu heb ik ook voor mezelf een naslagwerk 😉
Ik ga maar heel eerlijk zijn, ik heb het niet zo op de winter. Het ziet er wel mooi uit, dat wit, voor even, maar het is glad, nat, onhandig en vooral heel koud. Het duurt alleen al een half uur voor ik mijzelf en de kinders in genoeg kleding heb gehesen om naar buiten te kunnen, en dan nog is het een kwartier later al niet leuk meer. Vind ik dan. Zoals alle kinderen genieten de Missus en Kabouter natuurlijk enorm van de vroege sneeuwval, en het blijkt dat de Missus ook een prima hand-oog-coordinatie heeft, en dat komt niet bij haar moeder vandaan. Jullie begrijpen wel waarom ik zo snel mogelijk weer naar binnen wil.
Op koude dagen is een warme lunch een extra kadootje. Deze appelflapjes zijn suikervrij en daarom vast gezond genoeg om als lunch te dienen. De Missus kan ze bijna zelf maken, waardoor ze nog eens extra favoriet zijn bij haar want zelf doen is koel! Of vet. Ik weet niet precies welke exclamatie voor zo’n situatie geschikt is. Hoe dan ook, we bakten deze flapjes toen neef Bliksem kwam lunchen, hij heeft er zeker vijf op. We gebruikten onze laatste adoptieboom-appels, ze lagen nog met zijn tweetjes te rimpelen op de fruitschaal, dus de wasmand is weer gedegradeerd van appelschaal tot speelgoedverzamelaar. Omdat het makkelijker delen is met veel kinderen in huis maakten we kleine appelflapjes. Je kan ze natuurlijk voor het bakken nog bestrijken met een losgeklopt eitje en er dan suiker over strooien, maar ik vind dat eerlijk gezegd een ‘waste of a good egg’ want zonder glanslaagje smaken ze net zo goed, en poedersuiker erover na het bakken kan ook. Maar doe vooral waar jullie zelf wel van houden hè, laat je niet afleiden door mijn bescheiden mening. Dit recept is voor 12 stuks.