We gingen peren oogsten langs de Waal. Een heerlijke dag, de Missus wil daar wel wonen zei ze. Mijn plan was al om perenboter te maken, ik heb het ooit eens gegeten (en een potje mee naar huis genomen) in het onvolprezen Proef in Rotterdam. Het is een soort vloeibare perenjam met een vleugje specerijen, zoals kaneel en kruidnagel. Ik kon er in het Nederlands niets over vinden, maar in het Engels googlen bleek de oplossing te bieden. Ieder recept dat ik las was weer anders dus dan weet je al dat je het net zo goed naar eigen inzicht kan doen. De Missus was druk met haar Barbies, maar toen ik de vijzel op tafel zette nam ze meteen de regie. Ze heeft de kardamom en kruidnagel redelijk fijn gekregen, en daarna met een dunschiller een paar peren geschild die ik dan wel in stukjes mocht snijden, erg lief van haar. Ook de suiker afmeten en de citroen uitpersen vond ze leuk. De Kabouter heeft ook lief meegedaan: zij heeft de citroen ondergekwijld gewassen en de peer voorgeproefd. De peren waren een beetje zuur, zeker door gebrek aan zomerzon, maar daarom lang niet zo jammer om te verwerken in plaats van zo te eten. Daar heb ik namelijk altijd last van, dat het zonde is en zo. Ook lelijke peren kunnen trouwens prima meedoen in dit recept, net als valfruit. De Missus wilde nog weten waarom er citroen in moest. ‘Gewoon, omdat het in het recept staat.’ was mijn erudiete antwoord. ‘Nee,’ zei ze vermoeid, ‘waarom moet het er écht in, die citroen. In die jam. Waarom?’ ‘Eh, eh… omdat het de zuurtegraad verhoogd en daarmee de houdbaarheid verlengt?’ Als iemand een betere reden weet dan horen wij het graag.
Lees verder →