verse pasta

Dit is echt een favoriet gerecht om te koken en te eten van de Missus, verse pasta. Zelfs het kneden vind ze leuk genoeg om er vieze handen voor over te hebben, en de pasta door de molen draaien is helemaal haar ding. We houden vaak een stukje deeg apart waarmee ze zelf lekker gaat rommelen: spaghetti maken, uitsnijden met de raviolimaker, poppetjes van kneden en daar vadertje en moedertje mee spelen, the usual. Bij het draaien van de pasta raken we altijd in de knel. De molen zet je in principe vast aan het aanrecht of de tafel, maar bij ons wil dat niet lukken dus moeten we hem zelf op zijn plek houden. Daar komt nog bij dat de Missus linkshandig is en daardoor vaak de hendel de verkeerde kant opdraait, terwijl ik met één hand de pasta door de molen probeer te voeren én de molen vast te houden én de gerolde pasta weer op te vangen… Zie je het een beetje voor je? Begin hier dan ook niet aan in tijden van stress, pms of ander ongeluk, het vergt het uiterste van je ouderlijk geduld…

Gelukkig hadden we vandaag een helpende hand: Neef Bliksem kwam meekoken én opeten. We hadden ravioli met kindvriendelijke vulling én ‘spagzetti’ met tomatensaus met spek en erwtjes gemaakt, en het ging schoon op.

Ik heb het recept geschreven aan de hand van hoeveelheden voor volwassenen. Sommige mensen zweren bij ‘alleen ei’ in het deeg, dat is inderdaad super lekker maar ook erg machtig en dan kan je weer niet zoveel op. Daarom doe ik er een lepeltje water bij. Maar stel dat je 400 gr bloem gebruikt, dan zou je aan 5 eieren waarschijnlijk genoeg vocht hebben om het deeg zonder water te maken.  Lees verder

kaneelbroodjes

Kaneelbroodjes, ongeveer de beste uitvinding op aarde en in Nederland alleen verkrijgbaar in lang houdbare zakken bij de Ikea. Of je moet de kleverige neef van het kaneelbroodje meerekenen, de Zeeuwse bolus. Maar dat doen we niet, want die lijken op een drol. Kaneelbroodjes daarentegen lijken op de zon, of iets anders goddelijks. Waarom hebben wij geen kaneelbroodjes bij de bakker? Waarom laten wij ons afschepen met oude donuts, afbakbrood en tompoezen? Waarom waarom hebben wij zo’n magere bakcultuur? Aan mij zal het niet liggen hoor, en daarnaast zou ik ook wel een actiecomité ter introductie van het kaneelbroodje op willen richten, of een twitteractie. Ik ga er nog eens goed over denken. In de tussentijd maken we onze kaneelbroodjes gewoon zelf, en ik ken een manier die super makkelijk, super snel én super lekker is. Echt iets voor de zondagochtend, met een grote kop koffie en je badjas nog aan.  Lees verder

soesjes

Het beste boek van Nigella is ‘How te be a domestic goddess’, in het Nederlands vertaald naar ‘Hoe word ik een goddelijke huisvrouw?’ en daar zit hem al meteen het probleem. Ik heb dus de vertaalde versie, en echt, ik weet niet wie ze daarvoor hebben ingehuurd, maar die heeft er niets van gebakken. Nigella schrijft zoals ze kookt: vloeiend, romig en gezellig. Maar in het Nederlands hakkelen de zinnen, worden er woorden gebruikt die alleen mijn oudoom (die-in-1938-geëmigreerd-is-naar-Canada-en-dus-erg-ouderwetsch-Nederlands-spreekt) nog gebruikt (werkelijk in plaats van echt, dergelijk in plaats van soort) en vertalingen die kant nog wal raken. Cupcakes, mijne dames en heren, wordt vertaald als ‘cakejes in bakjes’. Je zou nog kunnen zeggen dat het de bedoeling was om ouderwetsch over te komen, in de spirit van de jaren ’50 misschien, het ultieme decennium van de goddelijke huisvrouw. Maar toen ik een vertaalde Jamie Oliver las, en dezelfde woorden (werkelijk, dergelijk) tegenkwam terwijl ik wéét dat hij juist jong en hip over wil komen, begreep ik dat er dus werkelijk echt een slechte vertaler in kookboekenland rondloopt. Iemand zonder goede redacteur, ook nog eens. Wat jammer toch. Ook zo jammer dat ik de Nederlandse versie heb van ‘How te be a domestic goddess’ en gedoemd ben om ‘cakejes-in-bakjes’ te bakken. Voor je het weet vraag ik volgende keer bij de bakker om een ‘roze deegnoot’. Lees verder