Jawel, we hebben het toch gedaan, macarons gemaakt ondanks mijn eerdere twijfels omdat het me te moeilijk leek. Recepten online hadden het over eiwitten die drie dagen moesten rijpen op het aanrecht, keukentemperaturen, luchtvochtigheid. Allemaal heel leuk en aardig, maar ik ben geen perfectionist en dat het leuk werk is ‘het proces’ is toch minstens zo belangrijk als het resultaat, dus dingen als twee keer de bloem zeven voor ik er een cake mee bak: nee, dat gaat m niet worden. Maar ik had een tijdje terug een macaronsetje en een zak amandelmeel gekregen, en het receptenboekje wat erbij zat maakte er helemaal niet zo’n gedoe van. Niet dat het nou persé een goed recept was (de helft van de omschrijvingen staan door elkaar gehaald) maar het nam mijn vooringenomen-anti-perfectie intimidatie aardig weg. Dus bakten wij macarons, met het setje. En ook gewoon op een siliconen bakvel, want het bleek allemaal reuze mee te vallen. Ze waren heerlijk, vandaag nog lekkerder dan gisteren omdat ze door een tijdje gevuld te ‘rijpen’ die combinatie van crunchy en taai hadden gekregen die zo kenmerkend is voor macarons. We hadden ze gevuld met kweepeerjam, bosbessenjam en ganache. Ik vond de ganache te overheersend, maar de jam erg lekker. Als smaakje hebben we rozenwater gebruikt, en een drupje roze kleurstof omdat dat zo mooi was bij die smaak. Je kan vast prima macarons maken met behulp van een gewone spuitzak, maar het kussenachtige vul-ding wat bij de set zat is, behalve dat de helft van je beslag er in blijft steken, wel heel erg handig, net als de voorgevormde siliconen bakvorm die precies aangeeft hoe groot je de macarons moet maken willen ze uiteindelijk de ‘juiste’ vorm hebben. Maar handig maakt het nog niet onmisbaar, en ook een visueel mislukte macaron smaakt uitstekend. Dit recept maakt min of meer 12 macarons. Tenzij je ze een beetje te klein maakt (zoals wij deden) dan heb je er wel 20. Maar dat is een goed ding.
